ویژه لیگ برتر: نیمکت استقلال در شرایطی امیر قلعه‌نویی را به عنوان سرمربی خود در چهاردهمین دوره رقابت‌های لیگ برتر می‌بیند که دو رقیب دیگر حرکتی آرام و البته با برنامه را برای رسیدن به این نیمکت آغاز کرده‌اند.

به گزارش سپیدار خبر، از مهر, عدم اطلاع کلیه اعضای هیات مدیره و حتی مدیرعامل باشگاه استقلال از صدور بیانیه چند روز پیش این باشگاه علیه علیرضا منصوریان، پرده از رقابت و حساسیت زیرپوستی شدید قلعه‌نویی و منصوریان برای نیمکت فصل آینده استقلال برداشت.

موضوع بیانیه باشگاه استقلال که حتی روی میز کار جلسه هیات مدیره هم رفت اولین جدل سرمربیان نفت و استقلال نبود آنها حتی در مورد کی روش و تیم ملی هم دقیقا در نقطه مقابل هم قرارداشتند اما نشان از بزرگترین جنگ آینده لیگ برتر در مورد نیمکت مربی‌ساز استقلال داشت. آنجا که منصوریان می داند که آلترناتیو بسیار بزرگی برای امیر قلعه‌نویی شده و البته خود امیر قلعه نویی هم می داند که نزدیکترین گزینه برای جانشینی‌اش برای سال آینده همین علیرضا منصوریانی است که با نفت بسیار جوان در صدر جدول رده بندی قرار گرفته است.

سه ضلعی محبوب
در واقع باوجود تلاش‌های اینستاگرامی مجیدی باید منصوریان را به نیمکت اتمی استقلال نزدیکتر دانست تا فرهادی که تازه از استقلال رفته و هنوز عرقش خشک نشده. نکته اینجاست که این سه ضلعی تفاوت‌های بسیار فاحشی با هم دارند، اگر چه هر سه محبوب هستند اما در جامعه سه طیف متفاوت از مردم را با خود همراه دارند. یک ضلع نسل بسیار جوان و شیک پوش و جذاب رو با خود دارد، ضلع دیگر میان سالهای سختکوش بچه های جنگ را که معرفت دارند، ضلع سوم هم گروهی قدیمی تر که کارنامه‌ها را ترجیح می دهند.

هر سه گروه محترمند اما در استقلال به طرز جالبی این سه گروه رو در روی هم قرار گرفته اند. اگرچه فعلا امیر قلعه نویی با کارنامه ای برتر و تجربه‌ای بالاتر از دو رقیب دیگر در جایگاه خود محکم است، اما واقعیت این است که با قولی که وی در ابتدای فصل داد و به جهت همان قول ماند «بی معرفتی است که بروم، می مانم و استقلال را درست می کنم» حالا نتیجه ای جز قهرمانی برای او می تواند پرهزینه تمام شود به ویژه اگر تیم منصوریان بالاتر از او در جدول قرار بگیرد، آنهم با بازیکنانی که تقریبا هیچکدامشان را هواداران فوتبال در ابتدای فصل نمی شناختند.

منصوریان جواب سرمربی سابق را نمی دهد
امیر قلعه نویی به دلایل ذکر شده روی منصوریان بیشتر حساسیت دارد. او بارها توسط مجیدی مورد حمله قرار گرفته اما سعی کرده جوابی به او ندهد و خودش را با فرهاد رودر رو نکند اما منصوریان ماجرای دیگری دارد. بیانیه اخیر و یکی دو حمله قبل از آن به این مربی جوان نشان از حساسیت در مواضع امیر قلعه‌نویی دارد و بیانیه‌ای که نه اعضای هیات مدیره و نه حتی مدیر عامل از جزییات و حتی کلیات آن خبر نداشتند، به همه نشان داد که شخص امیر قلعه نویی را پشت خود می بیند و موضع رسمی باشگاه محسوب نمی شود.

نکته اما مواضع علیرضا منصوریان است او که خود را همچنان مدیون امیر قلعه نویی می داند که در آستانه سفر به ژاپن برای کار وی را به استقلال برد و در کارخانه یخ عمونصی قراردادش را نوشت با وجود آلترناتیو بودن اما معمولا جواب مستقیمی به سرمربی سابق خود نمی دهد تا احترام ها را حفظ کرده باشد. در واقع منصوریان حرمت نگاه می دارد و هیچ حرف مستقیمی به امیر قلعه نویی یا استقلال تاکنون نسبت نداده و این درحالی است که حملات استقلال هر روز به منصوریان شدید تر و سنگین تر می شود.

مخالفت با آلترناتیوی علیمنصور
بسیاری از نزدیکان منصوریان به او تاکید دارند که اصلا برای استقلال آماده نیست و حتی نباید به استقلال فکر کند. لیدرهای استقلال را کنترل کردن فعلا کار علی‌منصور نیست و باید تجربه بیشتری برای اینکار کسب کند و در مواجهه با هجمه رسانه ای و افکار عمومی هنوز باید کسب تجربه کند. شاید خود منصوریان هم این را بداند که کارکردن با بازیکنان نفت با بازیکنان استقلال و فضای سنگین آن متفاوت است اما انگار فوتبال و اتمسفر موجود و جایگاه وی در نفت و اتفاقا حساسیت های امیر قلعه نویی بیشتر به این موضوع دامن می زند.

اگر چه توپ و میدان در این راه تقریبا در دست امیر قلعه نویی است چرا که با یک قهرمانی می تواند دوباره تخت سلطنت بر استقلال را برای چند سال دیگر محکم کند. با این وجود حساسیت‌های امیر قلعه نویی روی منصوریان کاملا مشهود است و به چشم می آید. باید دید عاقبت این رقابت زیر پوستی و جنگ سرد به کجا می انجامد؟